يك روز شيطان چاقى ، شيطان لاغرى را ملاقات كرد .

شيطان چاق ، از شيطان لاغر پرسيد : چرا تو اينقدر لاغر و ضعيف شده اى ؟ شيطان لاغر، جواب داد: من بر شخصى مسلّط و مأمور شده ام كه او را گمراه كنم . ولى آن شخص ‍ در اوّل هر كار مانند: خوردن ، آشاميدن و ... زبانش به ذكر « بسم اللّه الرحمن الرحيم » گويا است ، از اين رو  از نفوذ در او و شركت در كارهاى او محروم هستم و همين سبب ، موجب لاغرى من شده است ، حال تو بگو بدانم چطور چاق شده اى ؟

شيطان چاق پاسخ داد : چاقى من به خاطر آن است كه شاد هستم ، زيرا بر شخص غافل و بى خبر و بى تفاوت مسلّط شده ام كه در هيچ كارى « بسم اللّه » نمى گويد ، مثلاً هنگام ورود و خروج و هنگام خوردن و نوشيدن و ... و در هر كارى ، آنچنان غافل و سرگرم است كه اصلاً به ياد خدا نيست .

پس اى مؤمنين در اول هر كارى « بسم اللّه الرحمن الرحيم » يادتان نرود زيرا با گفتن بسم اللّه شيطان از شما دور مى شود .

منبع : داستان هایی از اذکار و ختوم و ادعیه مجرب

• امام صادق (ع) فرموده است :دوستی و رفاقت حدودی دارد ، کسیکه واجد تمام آن حدود نیست اساساً دوست نیست. اوّل آن که ظاهر و باطن رفیقت نسبت به تو یکسان باشد ، دوّم آن که زیبائی و آبروی تو را جمال خود بیند و نازیبائی تو را نازیبائی خود بداند ، سوم دست یافتن به مال یا رسیدن به مقام ، روش دوستانه ی او را نسبت به تو تغییر ندهد ، چهارم در زمینه ی رفاقت از آنچه و هر چه در اختیار دارد نسبت به تو مضایقه ننماید ، پنجم تو را در مواقع آلام و مصائب ترک نگوید.

منبع : امالی صدوق ،ص397

• رسول اکرم (ص) فرموده است : کسیکه تو به حقوق او توجّه داری ولی او به حق تو توجّه نمی کند رفیق خوبی نخواهد بود و برای مصاحبت شایستگی ندارد.

منبع : تاریخ یعقوبی ،ص66

• رسول اکرم (ص) فرموده است : آدمی تحت تاثیر رفیق است و عملاً از سیره و روش او پیروی می کند . البته هر یک از شما باید در انتخاب دوست دقت کند و ببیند با چه کسی طرح رفاقت و دوستی می ریزد.

منبع : مستدرک2 ،ص62

در پاسخ به اين سؤال مهم، ابتدا به نعمت دوست خوب و سپس به ويژه‏گى‏هاى آن خواهيم پرداخت.
دوست خوب يا خويشاوند اكتسابى!
سخن را با كلامى از امير المؤمنين على (ع) آغاز مى‏نماييم، آن حضرت فرمود: دوستى خويشاوندى است اكتسابى (المودة، قرابة مستفادة) ميزان‏الحكمة، باب 89، حديث 3037
يك دوست خوب همدم تنهايى‏هاى انسان، شريك غم‏ها و شادى‏ها، بازوى يارى‏رسان به هنگام نياز، تكيه‏گاه انسان در مشكلات و مشاور خيرخواه در لحظات ترديد و ابهام است.
بعضى از مردم به خاطر خصلت‏هاى خودخواهانه، توقعات بالا، تنگ‏نظرى، سختگيرى و يا دلايل ديگر، نمى‏توانند دوستى براى خود برگزينند و از تنهايى درآيند، اين گروه به تعبير امير مؤمنان على (ع) عاجزترين مردم هستند. عده‏اى هم دوستانى را كه با زحمت بسيار فراهم نموده‏اند، به اندك آزارى از دست مى‏دهند، ايشان از گروه اول نيز عاجزترند نهج‏البلاغه، حكمت 12 (أعجز الناس من عجز عن اكتساب الاخوان و أعجز منه من ضيّع من ظفر به منهم).
سعدى عليه الرحمه گفته است : «دوستى كه به عمرى فراچنگ آرند، نشايد كه به يك دم بيازارند».
چه وحشت‏آور است كه انسان در زندگى هيچ دوست و انيسى نداشته باشد، ولى از آن وحشتناكتر، داشتن دوستان بد و شرور است. اغلب انحرافات و ناهنجارى‏هاى رفتارى و اخلاقى جوانان در اثر همنشينى با دوستان بد ايجاد مى‏شود. على (ع) در كلام حكيمانه‏اى فرمود: وحشتناك‏ترين امور، همنشين بد است (اوحش الوحشة، قرين السوء) بحارالانوار، ج 77، ص 137
رسول خدا (ص) نيز فرموده است: تنهايى بهتر از دوست بداست (الوحدة، خير من قرين السوء) همان، ص 173

بقیه در ادامه مطلب...

1. لطفاً خودتان را معرفی کنید؟

من عزرائیل،یا به تعبیری فرشته; مرگ هستم و یکی از فرشتگان مقرّب درگاه خدا میباشم و خدا را بر این نعمت سپاسگزارم.

2. برایمان از شغلتان،بلکه بهتر بگویم از وظیفهای که برعهده دارید،بگویید؟

بله! تعبیر وظیفه صحیحتر است. وظیفهای که از جانب حق بر دوش من نهادهشده قبض ارواح است و اگر خوانندگان شما از حرفم نترسند،باید بگویم من روح را از جسدها جدا میکنم.

بقیه در ادامه مطلب.....

از بررسى موارد متعددى از قرآن مجید (12 مورد) که درباره «توفّى» و مرگ سخن به میان آمده، استفاده مى شود: گرفتن ارواح به دست یک فرشته معین نیست، بلکه فرشتگانى هستند که این وظیفه را به عهده دارند و مأمور انتقال ارواح آدمیان از این جهان به جهان دیگرند، و آیه فوق که «الملائکة» در آن به صورت جمع آمده اند، نیز یکى از شواهد این موضوع است.

علاوه بر این، در آیه 61 سوره «انعام» مى خوانیم: حَتّى اِذا جاءَ أَحَدَکُمُ الْمَوتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا:

«هنگامى که زمان مرگ یکى از شما برسد، فرستادگان ما روح او را قبض مى کنند».

اصحاب على (ع ) گفتند: یا اءمیرالمؤ منین ! اى کاش از آنچه که از پیغمبر به شما رسیده ، براى اطمینان خاطر به ما چیزى نشان مى دادى ؟
فرمود: اگر یکى از عجایب مرا ببینید کافر مى شوید، و مى گویید ساحر و دروغگو و کاهن است ، و تازه این بهترین سخن شما درباره من است .
گفتند: همه ما مى دانیم که تو وارث پیغمبرى ، و علم او به تو رسیده .

لطفا نظر یادتون نره

بقیه در ادامه مطلب....

كسي مانند همه

روزي، به حضور پيامبر(ص) رسيد تا حاجتش را بگويد. وقتي رو در روي رسول خدا (ص) ايستاد، نتوانست سخنش را بگويد. هيبت پيامبر(ص) چنان در دل او اثر كرد كه زبانش بند آمد. پيامبر خدا(ص) با ديدن اين وضع، ناراحت شد و فرمود: «آيا ديدار من، زبانت را بست؟» خود را به او نزديك كرد. در آغوشش گرفت. در همان حال فرمود: «نترس، سخنت را بگو. من از جابران و پادشاهان نيستم كه با من راحت نباشي. من پسر زني هستم كه با دست خويش از گوسفندان شير مي‌دوشيد. من را مانند برادر خود بدانيد.»1

بلا يا لطف؟

پيامبر اكرم(ص) به دعوت يكي از مسلمانان به خانه اش رفت. هنگام ورود به حياط خانه، مرغي را ديد كه بالاي ديوار تخم مي‌گذاشت. تخم مرغ افتاد و نشكست. پيامبر(ص) در شگفت شد. صاحب‌خانه گفت: «آيا تعجب فرمودید؟. به خدايي كه شما را به رسالت برگزيد، هيچ‌گاه زياني به من نمي‌رسد و هيچ حادثه‌اي بر من فرود نمي‌آيد.» همان ‌دم پيامبر(ص) از خانه اش خارج شد. صاحب‌خانه پرسيد:‌ چرا باز مي‌گرديد؟!. رسول خدا (ص) فرمود: «كسي كه هرگز مصيبت نمي‌بيند، لطف خدا شامل حال او نيست.»2

امام صادق (ع) ‌فرمود: «گرفتارترين و مبتلاترين مردم دنيا، پيامبران هستند، سپس هر كس كه به آنان نزديك‌تر است.» 3

هر كه در اين بزم مقرّب‌تر است

جام بلا بيشترش مي‌دهند

كرامت انسان

امام صادق(ع) دوستي داشت. او هميشه در خدمت امام(ع) بود و ايشان را همراهي مي‌كرد. روزي همراه هم وارد بازار شدند. دوست امام(ع)، خدمت کارش را هم با خود آورده بود. مدّتي در بازار گشتند و آن‌چه مي‌بايست خريدند. ناگاه دوست امام(ع) خدمت کارش را گم كرد، امّا زود او را يافت. به او دشنام داد و حرام زاده‌اش خواند.

امام صادق(ع) بسيار تعجب كرد. از کار دوست خود ناراحت شد و به او اعتراض کرد.

دوست امام(ع) گفت:‌ او كافر و از پدر و مادری كافر به دنيا آمده است.

امام(ع) فرمود: آنان به هر ديني كه باشند، مطابق آن ازدواج كرده‌اند. او خدمت کاری حلال‌زاده است. تو حقّ نداشتي به او دشنام بدهي. بعد از آن، ديگر كسي آن دو را با يكديگر نديد.

پي نويس :

1-    ر.ك: مرتضي مطهري، سيره نبوي، ص 29.

2-    بحارالانوار، ج 15، ص 56.

3-    همان، ص 53.

4-    ر.ك: كافي، ج 2، ص 324؛ وسائل‌الشيعه، ج 2، ص 477.

لطفا نظر یادتون نره....